Gönül Gözü
Gönül gözü güneş ışığı gibidir, her yere erişir. Karanlıkta kalmaz hiçbir sey, olduğu gibi görür. Yüzünden anlar karşısındakinin gönlünde olanı olmayanı…
Güneş ışığında toz benim, güneşin küresi ben.
Toza kal diyorum. Ve güneş ışığına yuvarlanmaya devam.
Sabahın pusu benim. Akşamın rüzgarı ben.
Korunun hışırtısı, denizin uğuldayan dalgaları benim.
Geminin direği, dümeni, dümencisi ve gemi benim.
Mercan kayalığı benim, onun üzerinde kurduğu.
Hayat ağacı, dallarındaki papağan benim.
Sessizlik, düşünce, dil ve ses.
Flütün sesi ve kişinin ruhu benim.
Taştaki kıvılcım, altın ve metaldeki parıltı benim.
Kandil ve etrafındaki kanat çırpan kelebek,
Gül ve onun kokusuyla sarhoş bülbül,
Varoluşun zinciri, kürenin çemberi benim,
Yaratılışın, yükselişin ve düşüşlerin terazisiyim.
Olan da olmayan da benim. Ben – O bilen sensin,
Celalettin, O söyle -Her şeyde ruh benim.
Mesnevi, Mevlana Celaleddin Rumi